Επίσκεψη στην έκθεση μικροναυπηγικής: Τα καράβια της ιστορίας
Την Πέμπτη είχαμε πάει εκδρομή στην Χώρα στην έκθεση Ταξίδι στα κύματα της Ιστορίας. Είχε γαλέρες και ιστιοφόρα από τον 5ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 19ο αιώνα . Εμένα μου άρεσαν από παλιά τα καράβια των αρχαίων Ελλήνων και των πειρατών. Μόλις μπήκαμε μέσα στην Καΐρειο Βιβλιοθήκη, έπαθα την πλάκα μου,είδα την ελληνική τριήρη ,ένα από τα αγαπημένα μου πλοία ,πολεμικό με πολλούς κωπηλάτες.
Ήταν το αγαπημένο μου θα ήθελα να το έπαιρνα σπίτι μου ,αλλά δεν γινόταν. Μετά μπήκαμε μέσα σε ένα άλλο δωμάτιο , που είχε την ελληνιστική γαλέρα, ένα αξιοθαύμαστο πλοίο με καλά ζωγραφισμένα πανιά , δυο καταπέλτες και φτιαγμένο με την παραμικρή λεπτομέρεια.
Μετά περάσαμε σε άλλα δωμάτια που είχαν κάτι πανέμορφα πειρατικά καράβια,το πιο ωραίο ήταν η Γαλεάσα του 16ου αιώνα, γιατί ήταν ένα από τα ωραιότερα καράβια με κανόνια και με εκρηκτικούς εξοπλισμούς.
Άλλο καράβι ήταν το Γαλιόνι Ισπανικού τύπου ,ένα καράβι πολύ προσεγμένα σκαλισμένο,αλλά κάτι που με παραξένεψε ήταν ότι στο πίσω μέρος του καραβιού είχε τον Άγιο Γεώργιο.
Το τελευταίο ήταν το Αγγλικό Γαλιόνι με το ωραίο γαλάζιο και το χρυσό χρώμα, που έδενε τέλεια με το χρώμα του ξύλου, και τις ωραίες καμπίνες που μέχρι στο εσωτερικό τους είχαν προσεχθεί.
Γιάννης Μήλας
Σε αυτή την έκθεση υπήρχαν τα σπουδαιότερα καράβια της ιστορίας. Μην φανταστείτε τα αληθινά! Ένας άνθρωπος, ο κ. Βαγγέλης Γρυπιώτης, μια μέρα ξύπνησε και είπε να τα φτιάξει σε μινιατούρες από ξύλο, όχι όμως ό,τι κι ό,τι, μα εισαγόμενο από Ιταλία παρακαλώ! Άλλα καράβια ήταν κλεισμένα σε ένα γυάλινο κουτί και άλλα όχι, δίνοντας σου την αίσθηση πως αφού δεν είναι κλεισμένα στο κουτί, θα μπορέσεις να τα αγγίξεις. Πηγαίνοντας όμως κοντά έτοιμος να τα αγγίξεις και να ταξιδέψεις μαζί τους σε ένα κόσμο μαγικό, η ταμπέλα “Μην αγγίζετε” σου έκοβε τα φτερά και προσγειωνόσουν πάλι απότομα στον κόσμο του 2010. Εγώ, αν και δεν μπόρεσα να τα αγγίξω, κάποιες στιγμές σκεφτόμουν εμένα μέσα σε αυτά. Τότε, στο καλύτερο σημείο κάποιος μου έλεγε: “Εντάξει είναι βαρετό, αλλά μην κοιμάσαι όρθια”. Δεν είχα το θάρρος να του απαντήσω πως αυτά είναι καράβια που σηματοδοτούν ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας μας και πως εγώ δεν τα έβρισκα καθόλου βαρετά.
Το καράβι που μου έκανε περισσότερη εντύπωση ήταν η ελληνική τριήρης. Η τριήρης ήταν ένα μακρόστενο και ταχύ πλοίο. Είχε 170 κωπηλάτες και επειδή ήταν σχεδιασμένη για πολεμική χρήση είχε για όπλο ένα έμβολο.
Αυγουστίνα Μάστορη
Ας το πάρουμε χρονολογικά το πράγμα. Πρώτα είναι τα πλοία των Αρχαίων Ελλήνων. Αυτά είχαν τρεις σειρές κουπιά και τα πανιά ήταν τετράγωνα. Τα πλοία τότε έμοιαζαν με δελφίνια. Επίσης στα πλάγια είχαν διάφορες ασπίδες που η καθεμία αντιπροσώπευε μία πόλη-κράτος. Μετά είναι τα πλοία των Βυζαντινών. Αυτά είχαν μία σειρά κουπιά,τρίγωνα πανιά και έναν δράκο στο μπροστινό μέρος του πλοίου που έριχνε το μυστικό όπλο των Βυζαντινών στους αντιπάλους τους,το υγρό πυρ.
Ο κ.Γριπιώτης είχε κάνει φανταστική δουλειά. Το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν ότι η ξεναγός δεν με άφησε να πάρω ένα βιβλίο , μου είπε ότι δεν είχαν πολλά. Ε,τότε γιατί τα είχαν στοιβαγμένα εκεί;Εγώ θέλω να έχω το δικό μου ,όχι του σχολείου!
Γιάννης Μήλας
Διονύσης Μάνεσης
3 Νοεμβρίου 2010 at 09:03Τελευταία, παιδιά, που έκανα ένα μεγάλο ταξίδι σε πέλαγος αγριεμένο, με το τεράστιο σύγχρονο φέρρυ να ταρακουνιέται σαν καρυδότσουφλο, αναλογιζόμουνα τους αρχαίους που με τα πλοία των τύπων που παρουσιάζετε ξεκινούσαν για να ιδρύσουν αποικίες. Μεγάλο θράσος!!
Όταν έρθετε στη γειτονιά μας, του σχολείου μας, θα σας πάμε σε μια τριήρη κανονικού μεγέθους που είναι εδώ ελλιμενισμένη. ( Ούτε κι αυτή, πάντως, θα σας αφήσουν να την πάρετε σπίτι σας, Γιάννη:-) )
DIONYSOS
17 Μαρτίου 2011 at 12:21ωΡΑΊΟ το ταξίδι μεσα από το κείμενο και τις φωτό σας.