Η μάνα από τα Βαμμένα κόκκινα μαλλιά του Κ. Μουρσελά ζωντανεύει μέσα από τα γραπτά των μαθητών της Α΄Λυκείου. Ας την ακούσουμε:
Καλημέρα, Φωτούλα μου! Ήρθα τελικά για κείνον τον καφέ που λέγαμε και να σου πω τα νέα μου: Τη Δευτέρα ήρθε η κόρη μου αναστατωμένη και χαρούμενη και μου είπε πως ο Λούης διορίστηκε στο υπουργείο. Εγώ δεν το πίστευα. Μα ο Λούης; Αυτό το παιδί όλη μέρα λύνει σταυρόλεξα και απορώ τι μέσον είχε και τον διόρισε.Ένα μονάχα θα σου πω, έβαλε στην Εταιρεία Υδάτων τον Αγησίλαο. Άλλος κακόμοιρος αυτός. Μόλις το άκουσα μου ‘ρθε ταμπλάς, όλα τα έπαθα, ζάχαρο, πίεση, μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Μα για όνομα πια, να ‘χει τέτοια θέση ο Λούης που ήταν πιο ζαβός κι απ’ τα λάχανα! Να τονε δεις τώρα, ξέρεις πώς παίζουνε τα μάτια του;  Σπίθες βγάζουν από την πονηριά και την εξυπνάδα.
Δεν του το ‘χα. Αυτός ο τεμπελχανάς; Τελοσπάντων, είπε στο γιο μου ότι μπορεί να τον βολέψει πουθενά. Και τι να κάνω, άνεργος ο γιος μου, ανύπαντρη η κόρη μου…τον κάλεσα να φάμε.
Γιατί, όπως και να το κάνουμε, τώρα έχουμε τα μέσα. Και για την κόρη μου, που ανάθεμά  κι αν βρεθεί  κανένας καλύτερος γαμπρός να την πάρει, για το γιο μου, που ακόμα να βρει δουλειά το χαϊβάνι, ε, και όσο να ‘ναι και για τον άντρα μου, που θα βγει στη σύνταξη, μπας και τον τακτοποιήσει κι αυτόν κάπως. Τις νύχτες δεν με παίρνει ο ύπνος, συνέχεια σκέφτομαι το μέλλον των παιδιών μου, τι δουλειά θα βρουν. Για όλους ενδιαφέρομαι, αλλά περισσότερο για το μέλλον των παιδιών μου. Εγώ, παιδί μου, δεν είμαι για να πλένω κατσαρόλες και να μαγειρεύω, εγώ είμαι για άλλα πράματα, μπορώ να σκεφτώ πώς θα είναι τα εγγόνια μου, ακόμα και τα δισέγγονά μου.Γι’ αυτό δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα, μόνο ένα ψευτομαγείρεμα κι ένα ψευτοσυγύρισμα κι αυτά με το ζόρι.
Κάνω όνειρα για όλους, το μυαλό μου έχει γίνει σαν κομπιούτερ, όμως αν θέλουν να κάνουν κάτι και για μένα, αυτό θα ήταν ένα εγγονάκι και μετά ας πεθάνω, δεν θέλω τίποτα άλλο.
Φωτούλα μου ελπίζω από δω και πέρα να φτιάξουν τα πράγματα και να γίνουν όπως τα έχω ονειρευτεί για τα παιδιά μου και τον άντρα μου.
Όχι πως θέλω να ανακατεύομαι στις ζωές των άλλων, θέλω μόνο το καλό τους, για να μην καταλήξουν ποτέ στο σημείο που είμαι εγώ τώρα, δηλαδή να κλαίγομαι σε άξεστους, προκειμένου να με σώσουν.

Από τα γραπτά των:
ΛΙΑ ΣΤΡΑΤΗ
ΣΤΑΘΑΚΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
ΜΑΡΙΑ ΣΚΟΡΔΟΥ
ΒΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΛΙΑΡΟΥ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΠΕΝΑ
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΝΕΤΑ
ΕΛΕΝΗ ΛΟΥΚΡΕΖΗ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΛΥΝΟΣ
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΓΑΥΡΑ